Het heeft even geduurd (bijna 6 jaar….) voordat ik weer de tijd en de moed gevonden heb om deze blog aan te vullen met de laatste gegevens. Hoewel we nog steeds niet klaar zijn is er wel ontzettend veel gebeurd. Ik zal proberen om alles zoveel mogelijk in chronologische volgorde te vertellen.
In onze laatste update van januari 2018 waren we bezig om de bus helemaal leeg te halen. Dit gebeurde allemaal in onze eerste eigenlijk te krappe loods. Maar met de nodige hulp hebben we alles er netjes uitgekregen en zo goed mogelijk opgeslagen.
Vervolgens hebben we op aanraden van onze vriend Pascal van den Bos de onderste helft van de bus laten stralen door een straler bij ons in de buurt. Zodoende zouden we een beter beeld krijgen van wat er in ieder geval nog hersteld zou moeten worden.
De bus helemaal leeg en klaar om naar de straler te worden gebracht.
Na het stralen bleek dat de onderkant van de bus inderdaad nog prachtig hard is maar dat er aan de carrosserie nog wel het een en ander mag gebeuren. Grote delen waren waardig op zijn Amerikaans ‘gerestaureerd’. Dus veel plamuur.
Helaas wel het gevoel dat er iets te hard gestraald is… 🙁
En toen was het inmiddels 2020 en werden we met z’n allen geconfronteerd met het Corona virus en de bijkomende beperkingen die ons opgelegd werden.
Dat was het moment waarop Pascal voorstelde om de bus bij hem in de werkplaats neer te zetten zodat hij, mocht hij door de Coronabeperkingen om werk verlegen zitten, alvast wat werk zou kunnen oppakken. Zo gezegd, zo gedaan. We hadden inmiddels een frame voor de bus gemaakt waarmee we de carrosserie makkelijke zouden kunnen verplaatsen.
Dus alles op de autoambulance van Pascal en op weg naar Sint Johannesga alwaar we een mooi plekje kregen voor de bus.
Aangezien ik nog nooit een haakse-slijper in mijn handen heb gehouden neemt Pascal hier gelukkig het voortouw in.
De voorkant
Op de linker foto is te zien dat ook de verwarmingsbuis aan de rechterkant een opdonder heeft gehad. Met een stevige pers hebben we het voor elkaar gekregen om alles weer recht te krijgen en met de nodige krachtinspanningen en krachttermen is het gelukt om de nieuwe voorkant er in te krijgen. Wat ons bij andere gerestaureerde bussen die we hebben mogen bekijken opviel was dat er soms tussen de onderste rand van het scherm en waarmee hij aan de carrosserie bevestigd wordt nog wel eens flink wat ruimte zit. Daar hebben we dus wat extra aandacht aan besteed.
De linkerkant voor
In de instap aan de bestuurderszijde zitten een paar gaten die opgevuld moeten worden.
Om het voor de bestuurder een beetje veil te houden het bevestigingspunt voor de gordel ook maar vervangen. Inmiddels heb ik behoorlijk leren omgaan met een de haakse slijper en krijg ik de nieuwe stukjes steeds beter pas. Gelukkig vindt er wel steeds weer grondige controle plaats door mijn leermeester.
De wielkast, kriksteun, B-stijl en dorpel aan de bestuurderskant moeten ook aangepakt worden. Met name in het binnenscherm zitten een paar vervelende hoekjes die maar lastig goed te krijgen zijn.
De linkerkant achter
